«Μέχρι τώρα λέγαμε πως οι Έλληνες πολεμούν σαν Ήρωες, τώρα πρέπει να λέμε πως οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες», είχε πει ο Γουίνστον Τσώρτσιλ κάποτε και νοιώθαμε όλοι περήφανοι γι αυτό.
Είμαστε υπερήφανοι γιατί πιστεύουμε πως ανήκουμε σε ένα Έθνος Ηρώων και Γενναίων. Ήμαστε η Ελλάδα του Ηρακλή, του Θησέα, του Αχιλλέα και του Οδυσσέα.
Ήμαστε η Ελλάδα, του Μιλτιάδη, του Λεωνίδα, του Θεμιστοκλή, του Μέγα Αλέξανδρου.
Ήμαστε η Ελλάδα του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, Καραϊσκάκη και του Αθανάσιου Διάκου.
Ήμαστε η Ελλάδα του Ναπολέοντα Ζέρβα, του Άρη Βελουχιώτη, του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου Σάντα.
Είμαστε η Ελλάδα του Γρηγόρη Λαμπράκη και του Νικηφόρου Μανδηλαρά.
Αυτό πιστεύουμε χρόνια τώρα. Από μικρά παιδιά.
Όμως έχουμε αναλογιστεί γιατί έχουμε τόσους πολλούς Ήρωες σε αυτή τη χώρα; Μήπως επειδή δεν γνώρισε μεγάλες περιόδους ειρήνης; Μήπως επειδή βίωσε πολλές δικτατορίες;
Τίποτα από τα παραπάνω. Έχουμε όλους αυτούς τους Ήρωες γιατί τελικά η Έλληνες είναι μάλλον λαός δειλών και κιοτήδων. Μόνο έτσι εξηγείται πως σχεδόν όλους τους Ήρωες μας τους ξέρουμε με τα ονόματα τους. Επειδή τελικά ήταν λίγοι. Πάρα πολλοί λίγοι για μία τέτοια ιστορία, για ένα τέτοιο Έθνος.
Γιατί αλήθεια όλος αυτός ο πρόλογος;
Όχι φυσικά για να απαριθμήσουμε τις ανδραγαθίες των Ελλήνων και των ηρώων μας.
Η Ελλάδα με αφορμή την οικονομική κρίση οδηγήθηκε από τους πολιτικούς της πρώτα και από τους Ευρωπαίους εταίρους σε οικονομική και πολιτική ομηρία. Εδώ και μερικά χρόνια ξεκίνησε ένας αγώνας εξόντωσης των Ελλήνων και κατάργησης κάθε τι Ελληνικού.
Εδώ και αρκετά χρόνια μπήκε σε εφαρμογή ένα σχέδιο αφελληνισμού και ξεπουλήματος της Ελλάδας. Το ξεκίνησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, το συνέχισε ο άσπονδος φίλος του Κωνσταντίνος Μητσοτάκη, και το ολοκλήρωσαν οι Σημίτης, Καραμανλής και Γιωργάκης Παπανδρέου.
Ένα σχέδιο που οδήγησε τους Έλληνες στην εξαθλίωση, την υποταγή, την υποδούλωση.
Πριν από τρεις ημέρες σε μία απόπειρα χλευασμού σίγουρα των Ελλήνων ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είπε πως «σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, ειδικά δυτικό-ευρωπαϊκή θα είχε γίνει επανάσταση με τόσα μέτρα που έχουν παρθεί». Στην Ελλάδα όμως δεν ξεκίνησε. Οι Έλληνες τα δέχτηκαν στην ουσία αδιαμαρτύρητα. Και αν αυτό δεν είναι δειλία τότε προφανώς είναι ηλιθιότητα.
Που είναι αλήθεια η Ήρωες σε αυτή τη χώρα τη στιγμή που έχει καταλυθεί η Δημοκρατία και έχει χαθεί η Εθνική Κυριαρχία της; Ποια είναι η δημοκρατία σε αυτή τη χώρα όταν μέχρι τώρα είχαμε Κοινοβουλευτική Ολιγαρχία (βλ. δικτατορία) και σήμερα έχουμε διορισμένη κυβέρνηση;
Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, μας κατηγόρησαν για απατεώνες. Πως εξαπατήσαμε την Ευρώπη και τους πήραμε τα χρήματα τους. Οι πολιτικοί μας με πρωτοστάτη τον Γιωργάκη Παπανδρέου (μα ποτέ δεν κατάφερε να γίνει Γιώργος αυτό το παιδί) μας κατηγόρησαν για διεφθαρμένους. Και εμείς τους έχουμε ακόμα μέσα στη Βουλή να αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς.
Μας κατηγορούν για απατεώνες ενώ οι Έλληνες σύμφωνα με την eurostat δουλεύουν περισσότερο από κάθε Ευρωπαίο και με τις χαμηλότερες αποδοχές.
Μας κατηγορούν για απατεώνες ενώ αυτοί μας εξαπάτησαν και μας έφαγαν τις όποιες οικονομίες μας με το χρηματιστήριο και τις ασφαλιστικές εισφορές μας με τα δομημένα ομόλογα.
Μας κατηγορούν για διαφθορά όταν οι πολιτικάντηδες αυτού του τόπου δημιούργησαν και συντηρούν ακόμα και σήμερα τις πελατειακές σχέσεις.
Μας κατηγορούν για διαφθορά όταν αυτοί ζουν πλουσιοπάροχα ενώ οι Έλληνες καλούνται να πληρώσουν τις δικές τους απάτες.
Και από εδώ προκύπτει το συμπέρασμα ότι οι Έλληνες δεν είναι ούτε απατεώνες ούτε διεφθαρμένοι αλλά απλά ηλίθιοι και θύματα. Τους έδιναν τα ψίχουλα και έλεγαν ευχαριστώ. Τους έταζαν και λίγη κόρα και προσκυνούσαν. Εξαπατημένοι σε ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης.
Που είναι αλήθεια οι Ήρωες; Που είναι αυτοί που δεν μπορούν τις δικτατορίες; Πόσο γρήγορα άραγε ξεχάστηκε η 29η Ιουνίου;
Κρύφτηκαν όλοι στα σπίτια τους. Έψαξαν να βρουν δικαιολογίες και τις βρήκαν. «Να βρούμε την πολιτική μας ταυτότητα», «να δούμε τι θα κάνει ο Παπαδήμος», « να απαντήσουμε στις εκλογές».
Λες και η πολιτική μας ταυτότητα δεν είναι η δικαιοσύνη, η ελευθερία και η δημοκρατία. Όχι απλά να δούμε ποια είναι η ταυτότητα της αριστεράς. Μιας και οι αριστεροί ήταν αυτοί που έθεσαν θέμα πολιτικής ταυτότητας κρυμμένοι περίτεχνα πίσω από προφάσεις και καλύπτοντας επιμελώς τις κομματικές τους ταυτότητες τα φερέφωνα των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος.
Λες και δεν ξέρουμε ποιος είναι ο Παπαδήμος. Ο άνθρωπος που εξαπάτησε έναν ολόκληρο λαό και μία Ευρωπαϊκή Ένωση και μας έβαλε με παραποίηση στοιχείων στην Ευρωζώνη. Ο άνθρωπος που ήταν σύμβουλος του Παπανδρέου και αρχιτέκτονας όλων των μέτρων που είχε πάρει. Ο άνθρωπος που κλήθηκε σαν πρωθυπουργός να επισπεύσει τα μέτρα. Ο άνθρωπος που ενώ το έλλειμμα αντί να μειωθεί αυξάνεται ετοιμάζεται να πάρει και άλλα μέτρα εναντίων των μισθωτών και των συνταξιούχων όταν οι ίδιοι οι δανειστές μας λένε πως δεν μπορούν να γίνουν άλλες μειώσεις και περικοπές στους πολίτες.
Λες και οι εκλογές θα είναι λύση σε ένα σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Λες και οι εκλογές δεν θα είναι κατασκευασμένες και προϊόν νοθείας όπως και οι προηγούμενες. Λες και με τις εκλογές θα εμφανιστεί ο «σωτήρας» ηγέτης και δεν κατανοούν ότι αν υπήρχε κάποιος ηγέτης θα είχε εμφανιστεί. Δεν κατανοούν ότι αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι ηγέτες αλλά ιδέες, στόχους, όνειρα. Και αυτά μπορούμε να τα δημιουργήσουμε μόνοι μας δεν χρειαζόμαστε ηγέτες για να μας τα δώσουν.
Ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία δεν έχει ηγέτες αλλά εκπροσώπους. Δεν έχει εντολές αλλά προτάσεις, δεν έχει διαταγές αλλά αποφάσεις.
Τελικά σε αυτόν τον Λαό μας περισσεύουν η δειλία, η ηλιθιότητα και η λήθη!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου