Πέρασαν δεκαεννιά ημέρες από τότε που βγήκαμε στις πλατείες των πόλεων μας για να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας σε ένα εξωφρενικό μνημόνιο, σε μία ανίκανη κυβέρνηση, σε έναν προδότη πρωθυπουργό και σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Και ενώ η αλήθεια είναι ότι αυτές τις δεκαεννιά ημέρες το κίνημα αντί να φθείρεται γιγαντώνεται μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα. Γιατί συνεχίζουμε να μένουμε απαθής σε όσα γίνονται τελικά; Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δεν συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα των Αγανακτισμένων στις πλατείες. Μιλάω για εμάς που έχουμε βγει. Που διαδηλώνουμε αλλού πολλοί και αλλού λίγοι.
Τι περιμένουμε αλήθεια και δεν έχουμε φύγει από τις πλατείες και δεν έχουμε κάνει οργή την αγανάκτηση αφού βλέπουμε ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και είναι αποφασισμένοι να το προχωρήσουν; Τι περιμένουμε και δεν καταλαμβάνουμε τη Βουλή, τις Περιφέρειες, τα Δημαρχεία, τις ΔΕΚΟ;
Το σενάριο είναι γνωστό. Ακριβώς ίδιο το είδαμε στην Αργεντινή. Και μην φανταστούν κάποιοι ότι θα γίνει κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα. Οι ιστορία των δύο χωρών είναι τόσο όμοια και παράλληλη που εκπλήσσει. Μέχρι και το πρώτο δάνειο το πήραμε στο ίδιο διάστημα (το 1822 εμείς το 1824 αυτοί) με την απελευθέρωση μας με την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου (του επεκτατικού πρωθυπουργού της Αγγλίας Γεωργίου Κάνιγκ).
Οι ίδιες εταιρείες που μπήκαν στην Αργεντινή και «αγόρασαν» στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων όλο τον Εθνικό Πλούτο της Αργεντινής ακριβώς οι ίδιες είναι αυτές που «αγοράζουν» ή ετοιμάζονται να «αγοράσουν» τον δικό μας.
Με τον ίδιο τρόπο που οδήγησαν οι πολιτικοί την Αργεντινή στην κατάρρευση της με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οδηγούν οι πολιτικοί της Ελλάδας τη χώρα μας στην εξόντωση ξεπουλώντας όχι μόνο τον Εθνικό πλούτο αλλά και την Εθνική Κυριαρχία και την Αξιοπρέπεια μας.
Τι περιμένουμε αλήθεια εμείς που ήδη βγήκαμε στις πλατείες και τους δρόμους για να γίνει η αγανάκτηση μας οργή; Ήδη μας εμπαίζουν, μας προσβάλουν, λοιδορούν σε βάρος μας. Ήδη μας επέβαλλαν μία ιδιότυπη χούντα παρουσιάζοντας την σαν Δημοκρατία, με έναν Πρωθυπουργό προδότη, με έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κομματική και πολιτική μαριονέτα, με μία αξιωματική αντιπολίτευση όχι απλά συνένοχη και συνυπεύθυνη αλλά ουσιαστικά υπεύθυνη σε αυτή την κατάσταση όπως και όλα τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετέχουν μία αναξιόπιστη και ανύπαρκτη Βουλή που έχει μετατραπεί σε λημέρι κλεφτών και απατεώνων και σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Μήπως περιμένουμε πλέον να φτάσουμε στα όρια της εξαθλίωσης; Μα φτάσαμε
Μήπως περιμένουμε να αλλάξουν γνώμη; Δήλωσαν όλοι με σαφήνεια ότι δεν θα το κάνουν. Είναι αυτοί αποφασισμένοι και το μέλλον μας αν δεν κάνουμε κάτι προαποφασισμένο.
Μήπως τελικά περιμένουμε να δούμε τα παιδιά μας να πεθαίνουν από υποσιτισμό όπως στην Αργεντινή; Αν είναι έτσι τότε με λύπη μου λέω ότι αν τα παιδιά μας αρχίσουν να πεθαίνουν από υποσιτισμό δεν θα τα σκοτώσει η κυβέρνηση και οι επιλογές της αλλά εμείς. Γιατί στην Αργεντινή δεν ήξεραν. Ήταν οι πρώτοι που έπεσαν θύμα του τέρατος που λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εμείς όμως είμαστε ενήμεροι. Ξέρουμε τι θα γίνει και όμως τους αφήνουμε να μας οδηγήσουν εκεί.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους και ας πάρουμε τα όπλα. Οι ειρηνικές διαμαρτυρίες είναι για περιόδους Δημοκρατίας και Ειρήνης και στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Δημοκρατία, ούτε Ειρήνη αυτή τη στιγμή. Είμαστε σε κατάσταση πολέμου και αντί να πολεμάμε έχουμε λουφάξει στα χαρακώματα και περιμένουμε.
Τι αλήθεια;
Ας σκεφτούμε καλά ότι όσο περισσότερο καθυστερούμε τόσο περισσότερο βρίσκονται εκείνοι εκεί και όχι απλά διαφεντεύουν τις ζωές μας αλλά καθορίζουν και το μέλλον μας. Ας σκεφτούμε ότι όσο καθυστερούμε γινόμαστε εμείς οι δολοφόνοι όχι μόνο τους μέλλοντος των παιδιών μας και των ελπίδων τους , αλλά της ίδιας τους της ζωής στην κυριολεξία.
Είναι πια καιρός για δράση. Ας μην περιμένουμε να έρθει η 28η Ιουνίου για να δούμε αν θα ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο. Ξέρουμε ότι θα το κάνουν. Ας καταλάβουμε τη Βουλή, ας καταλάβουμε σε κάθε πόλη το Δημαρχείο. Ας παραλύσουμε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Ας κηρύξουμε ανυπακοή και άρνηση πληρωμών στα πάντα, εφορία, ΔΕΗ, Ύδρευση, Δήμους. Ας καταστρέψουμε αυτό το σύστημα επιτέλους εντελώς χωρίς να αφήσουμε ούτε τα θεμέλια του που είναι και αυτά σάπια όπως αυτό και ας χτίσουμε από την αρχή ένα καινούριο πάνω στις αρχές της Πραγματικής και Άμεσης Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης.
Υπερήφανοι σαν Έλληνες, Αξιοπρεπείς σαν Προσωπικότητες, Ισότιμοι σαν Άνθρωποι.
