1.Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
3. Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Eπιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
4. Mόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
6. Kάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
7. Tίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
Το άρθρο αυτό υποτίθεται ότι διασφαλίζει την ισότητα και την ισονομία των πολιτών αυτής της χώρας. Όμως από τις εφτά παραγράφους οι τρεις καταπατούνται απροκάλυπτα από την ίδια την πολιτεία και οι υπόλοιπες αφήνουν το περιθώριο όχι μόνο για παρερμηνεία αλλά και για ακύρωση των ίδιων από τους νόμους του κράτους που το υπάρχων πολιτικό σύστημα δημιουργεί.
Γιατί μέσα από αυτό το άρθρο γεννώνται πολλά ερωτήματα.
Είναι όλοι οι Έλληνες ίσοι ενώπιων του νόμου; Αν ναι γιατί οι πολιτικοί προστατεύονται από την Βουλευτική ασυλία με αποτέλεσμα να μην διώκονται ποινικά βουλευτές και υπουργοί που λειτουργούν σε βάρος του κράτους; Για ποιό λόγο ο νόμος περί ευθύνης όχι μόνο προστατεύει τους υπουργούς αλλά και τα σημεία που καθορίζουν την ποινική δίωξη τους αναιρούνται από νόμους του ίδιου του κράτους;
Πως μπορεί να είναι όλοι οι Έλληνες ίσοι, όταν, αν κάποιος «Γιάννης Αγιάννης» της σημερινής εποχής, κλέψει ένα κομμάτι ψωμί να φάει διώκεται σαν εγκληματίας, ενώ οι υπουργοί και οι βουλευτές προστατεύονται από την Ελληνική Βουλή που υποτίθεται ότι είναι ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης;
Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, σύμφωνα με τη δεύτερη παράγραφο. Αν έχουμε όμως ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις για ποιο λόγο μεγάλο μέρος του πληθυσμού το περιορίζουν με διάφορους νόμους, οι οποίοι υποτίθεται ότι ψηφίζονται για το κοινωνικό συμφέρον;
Αν οι Έλληνες έχουν ίσα δικαιώματα για ποιο λόγο οι πολιτικοί έχουν μεγαλύτερο δικαίωμα στην υγεία από τον απλό Έλληνα πολίτη; (Ας θυμηθούμε την περίπτωση Ανδρέα Λοβέρδου το περασμένο Πάσχα).
Για τον Ανδρέα Λοβέρδο και επειδή ο Τομογράφος στο νοσοκομείο της Βέροιας δεν λειτουργούσε κινητοποιήθηκε ολόκληρος ο μηχανισμός αλλά για το μωράκι από την Κοζάνη δεν ίσχυε το ίδιο με αποτέλεσμα μετά από διήμερη περιπέτεια και εξαιτίας μίας κωλυσιεργίας που δεν θα υπήρχε ποτέ για κάποιον πολιτικό το παιδάκι πέθανε.
Τελικά σε ποιο θέμα έχουμε ίσα δικαιώματα εμείς οι Έλληνες; Και σε ποιο ίσες υποχρεώσεις;. Είναι υποχρέωση μου να σέβομαι τους νόμους του κράτους όταν οι ίδιοι οι υπουργοί που τους προτείνουν και οι βουλευτές που τους ψηφίζουν δεν την έχουν; Ή μήπως είναι η υποχρέωση μόνο των απλών Ελλήνων πολιτών να υπηρετούν τη θητεία τους στον Έβρο και στην Κύπρο και κάποιοι γιοί βουλευτών και υπουργών να υπηρετούν δίπλα στο σπίτι τους αν όχι μέσα σε αυτό.
Έλληνες πολίτες σύμφωνα με την παράγραφο 3 είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ό νόμος. Όμως ποιος νόμος. Αυτός που μπορεί να αλλάζει συνέχεια και να κάνει Έλληνες πολίτες τους κάθε λογής λαθρομετανάστες και μετανάστες, με αποτέλεσμα και εφόσον ο νόμος και το σύνταγμα να ορίζει να μπορούν να γίνονται οι κάθε λογής (τυχαία αναφέρω τις Εθνοτητες) Πακιστανοί, Αφγανοί, Ινδοί, Αλβανοί και κάθε λογής άλλης εθνότητας, δεκτοί σε θέσεις δημοσίων λειτουργών;
Και δεν τελειώνει εκεί η καταπάτηση του συντάγματος αλλά συνεχίζεται ασύστολα από τους «υπερασπιστές της νομιμότητας και προασπιστές της δημοκρατίας» που μας κυβερνούν.
Στην παράγραφο 5 αναφέρει ότι όλοι οι Έλληνες πρέπει να συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Και σύμφωνα με αυτές τις δυνάμεις κάθε νέα φορολογία που βγαίνει, κάθε νέος νόμος, κάθε νέα εισπρακτική προσπάθεια πλήττει τις χαμηλές και μεσαίες τάξεις και αφήνει ανέγγιχτες της προνομιούχες στις οποίες ανήκουν και οι ίδιοι οι βουλευτές.
Αν αυτή είναι η ισότητα των Ελλήνων που ορίζει η Δημοκρατία τότε αλήθεια είναι αυτή Δημοκρατία; Και πόσοι Έλληνες θέλουμε μία τέτοια Δημοκρατία;
Γι αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να γίνει όχι απλά αλλαγή προσώπων στην πολιτική αλλά πλήρης αλλαγή του πολιτικού συστήματος.
Αυτό που χρειάζεται δεν είναι να γίνει άλλη αναθεώρηση του Συντάγματος αλλά να ψηφιστεί νέο Σύνταγμα.
Οι νόμοι πρέπει να είναι απόλυτοι και απόλυτοι για όλους. Αυτό είναι ισότητα
