Πέρασαν δεκαεννιά ημέρες από τότε που βγήκαμε στις πλατείες των πόλεων μας για να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας σε ένα εξωφρενικό μνημόνιο, σε μία ανίκανη κυβέρνηση, σε έναν προδότη πρωθυπουργό και σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Και ενώ η αλήθεια είναι ότι αυτές τις δεκαεννιά ημέρες το κίνημα αντί να φθείρεται γιγαντώνεται μου δημιουργήθηκε ένα ερώτημα. Γιατί συνεχίζουμε να μένουμε απαθής σε όσα γίνονται τελικά; Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δεν συμμετέχουν σε αυτό το κίνημα των Αγανακτισμένων στις πλατείες. Μιλάω για εμάς που έχουμε βγει. Που διαδηλώνουμε αλλού πολλοί και αλλού λίγοι.
Τι περιμένουμε αλήθεια και δεν έχουμε φύγει από τις πλατείες και δεν έχουμε κάνει οργή την αγανάκτηση αφού βλέπουμε ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο και είναι αποφασισμένοι να το προχωρήσουν; Τι περιμένουμε και δεν καταλαμβάνουμε τη Βουλή, τις Περιφέρειες, τα Δημαρχεία, τις ΔΕΚΟ;
Το σενάριο είναι γνωστό. Ακριβώς ίδιο το είδαμε στην Αργεντινή. Και μην φανταστούν κάποιοι ότι θα γίνει κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα. Οι ιστορία των δύο χωρών είναι τόσο όμοια και παράλληλη που εκπλήσσει. Μέχρι και το πρώτο δάνειο το πήραμε στο ίδιο διάστημα (το 1822 εμείς το 1824 αυτοί) με την απελευθέρωση μας με την υπογραφή του ίδιου ανθρώπου (του επεκτατικού πρωθυπουργού της Αγγλίας Γεωργίου Κάνιγκ).
Οι ίδιες εταιρείες που μπήκαν στην Αργεντινή και «αγόρασαν» στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων όλο τον Εθνικό Πλούτο της Αργεντινής ακριβώς οι ίδιες είναι αυτές που «αγοράζουν» ή ετοιμάζονται να «αγοράσουν» τον δικό μας.
Με τον ίδιο τρόπο που οδήγησαν οι πολιτικοί την Αργεντινή στην κατάρρευση της με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οδηγούν οι πολιτικοί της Ελλάδας τη χώρα μας στην εξόντωση ξεπουλώντας όχι μόνο τον Εθνικό πλούτο αλλά και την Εθνική Κυριαρχία και την Αξιοπρέπεια μας.
Τι περιμένουμε αλήθεια εμείς που ήδη βγήκαμε στις πλατείες και τους δρόμους για να γίνει η αγανάκτηση μας οργή; Ήδη μας εμπαίζουν, μας προσβάλουν, λοιδορούν σε βάρος μας. Ήδη μας επέβαλλαν μία ιδιότυπη χούντα παρουσιάζοντας την σαν Δημοκρατία, με έναν Πρωθυπουργό προδότη, με έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας κομματική και πολιτική μαριονέτα, με μία αξιωματική αντιπολίτευση όχι απλά συνένοχη και συνυπεύθυνη αλλά ουσιαστικά υπεύθυνη σε αυτή την κατάσταση όπως και όλα τα υπόλοιπα κόμματα που συμμετέχουν μία αναξιόπιστη και ανύπαρκτη Βουλή που έχει μετατραπεί σε λημέρι κλεφτών και απατεώνων και σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα.
Μήπως περιμένουμε πλέον να φτάσουμε στα όρια της εξαθλίωσης; Μα φτάσαμε
Μήπως περιμένουμε να αλλάξουν γνώμη; Δήλωσαν όλοι με σαφήνεια ότι δεν θα το κάνουν. Είναι αυτοί αποφασισμένοι και το μέλλον μας αν δεν κάνουμε κάτι προαποφασισμένο.
Μήπως τελικά περιμένουμε να δούμε τα παιδιά μας να πεθαίνουν από υποσιτισμό όπως στην Αργεντινή; Αν είναι έτσι τότε με λύπη μου λέω ότι αν τα παιδιά μας αρχίσουν να πεθαίνουν από υποσιτισμό δεν θα τα σκοτώσει η κυβέρνηση και οι επιλογές της αλλά εμείς. Γιατί στην Αργεντινή δεν ήξεραν. Ήταν οι πρώτοι που έπεσαν θύμα του τέρατος που λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Εμείς όμως είμαστε ενήμεροι. Ξέρουμε τι θα γίνει και όμως τους αφήνουμε να μας οδηγήσουν εκεί.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους και ας πάρουμε τα όπλα. Οι ειρηνικές διαμαρτυρίες είναι για περιόδους Δημοκρατίας και Ειρήνης και στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε Δημοκρατία, ούτε Ειρήνη αυτή τη στιγμή. Είμαστε σε κατάσταση πολέμου και αντί να πολεμάμε έχουμε λουφάξει στα χαρακώματα και περιμένουμε.
Τι αλήθεια;
Ας σκεφτούμε καλά ότι όσο περισσότερο καθυστερούμε τόσο περισσότερο βρίσκονται εκείνοι εκεί και όχι απλά διαφεντεύουν τις ζωές μας αλλά καθορίζουν και το μέλλον μας. Ας σκεφτούμε ότι όσο καθυστερούμε γινόμαστε εμείς οι δολοφόνοι όχι μόνο τους μέλλοντος των παιδιών μας και των ελπίδων τους , αλλά της ίδιας τους της ζωής στην κυριολεξία.
Είναι πια καιρός για δράση. Ας μην περιμένουμε να έρθει η 28η Ιουνίου για να δούμε αν θα ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο. Ξέρουμε ότι θα το κάνουν. Ας καταλάβουμε τη Βουλή, ας καταλάβουμε σε κάθε πόλη το Δημαρχείο. Ας παραλύσουμε όλο τον κρατικό μηχανισμό. Ας κηρύξουμε ανυπακοή και άρνηση πληρωμών στα πάντα, εφορία, ΔΕΗ, Ύδρευση, Δήμους. Ας καταστρέψουμε αυτό το σύστημα επιτέλους εντελώς χωρίς να αφήσουμε ούτε τα θεμέλια του που είναι και αυτά σάπια όπως αυτό και ας χτίσουμε από την αρχή ένα καινούριο πάνω στις αρχές της Πραγματικής και Άμεσης Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και της Αλληλεγγύης.
Υπερήφανοι σαν Έλληνες, Αξιοπρεπείς σαν Προσωπικότητες, Ισότιμοι σαν Άνθρωποι.
2 σχόλια:
Κύριοι
Για την αποκατάσταση της αλήθειας που τόσο ωραία παρουσιάσατε (από τη δική σας πλευρά) !!!
Μεγάλο θέμα προέκυψε με αφορμή την ανάρτηση της ελληνικής σημαίας στην πλατεία Δημαρχείου, κάτι που ενόχλησε κάποιους μόνιμους θαμώνες του χώρου και κατ΄επέκταση και κάποιους ¨αγανακτισμένους ¨ πολίτες που θεώρησαν ότι η σύμπλευση με αυτή την άποψη προσδίδει στο κίνημά τους επίχρισμα δημοκρατίας. Σε όλες τις συγκεντρώσεις αγανακτισμένων ανά την Ελλάδα, σε όλες τις πλατείες όλων των πόλεων της χώρας υπάρχουν αναρτημένες ελληνικές σημαίες. Κι αυτό για να δοθεί το μήνυμα ότι ο αγώνας αυτός είναι πανεθνικός, ένας αγώνας στον οποίο όλοι οι Έλληνες πρέπει να συμμετάσχουν. Εδώ δεν συνέβη αυτό. Από την πρώτη στιγμή υπήρξε θέμα όσον αφορά τη σημαία καταλήγοντας μέχρι και σε επιθέσεις προπηλακισμούς και άσκηση σωματικής βίας.
Η στάση των κάποιων ¨αγανακτισμένων¨ αποδεικνύει πως δέχονται αυτές της πρακτικές από τη στιγμή που απέρριψαν συλλήβδην όλους αυτούς τους ανθρώπους που υπέστησαν αυτή τη συμπεριφορά και με τους οποίους είχαν συνεργαστεί ως τότε.
Και αν μη τι άλλο, εκεί όπου ο οπορτουνισμός ξεχειλίζει εμένα με κάνει να σκέφτομαι ποιά τελικά είναι τα πραγματικά ελατήρια κάποιων εκεί στην πλατεία Δημαρχείου.
Αυτοί που αποχώρησαν δεν προσπάθησαν, τουλάχιστον απ’όσο γνωρίζω ούτε να σπιλώσουν, ούτε να απαξιώσουν αυτούς που παρέμειναν στην πλατεία Δημαρχείου. Το αντίθετο όμως συνέβη. Και τελικά δεν καταλαβαίνω γιατί. Ή μάλλον, καταλαβαίνω πολύ καλά .
Κύριε Ιακωβίδη και κύριε Αλεξιπτωτιστή στον κόσμο του(κύριε Ρέππα). Δεν θεωρηθήκατε από κανέναν ριψάσπιδες, εκτός ίσως από τον εαυτό σας. Πρώτα πρώτα δεν υπάρχει σημαία ¨ευκαιρίας¨, υπάρχει σημαία. Ή την δέχεσαι ή την απορρίπτεις. Και εσείς κάνατε το δεύτερο. Κανείς δεν προσπάθησε να καπηλευτεί τη σημαία. Όποιος πιστεύει ότι η σημαία από σύμβολο ενότητας ενός λαού μετατρέπεται σε ένα απαξιωμένο σύμβολο διαφορών έχει απωλέσει προ πολλού την εθνική του ταυτότητα και τότε δεν απορρίπτουμε το εθνικό σύμβολο αλλά το άτομο που ενδεχομένως χρησιμοποιεί παρόμοιες πρακτικές. Απ’όσο μπορώ να γνωρίζω δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Πιαστήκατε από ένα άτομο εκ των υστέρων απλά για να δικαιολογήσετε τη στάση σας που έτσι κι’αλλιώς είναι συζητήσιμη (για να μην τη χαρακτηρίσω αλλιώς και χαλάσουμε τις καρδιές μας). Απορρίφθηκε το σύμβολο και μαζί μ’αυτό όλοι όσοι το πίστευαν, αυτοί δηλαδή που αποχώρησαν. Τους κολλήσατε την ταμπέλα της Σπίθας λες και είναι κακό να ανήκει κάποιος σε μια σπίθα που πρεσβεύει τα ίδια για τα οποία υποτίθεται πως μάχεστε και που στο κάτω κάτω δεν είναι και αλήθεια. Δεν ανήκουν όλοι της κάτω πλατείας σε σπίθες. Είναι αυτοί που δεν δέχονται να βάλουν την ουρά κάτω απ’τα σκέλια και να καταπιούν την προσβολή κύριε Ιακωβίδη αλλά που το επίπεδό τους και η κοινωνική τους θέση δεν τους επιτρέπει να πιάνονται στα χέρια με τον κάθε τυχάρπαστο. Και μη γελιέστε. Μετά τη σημαία θα κάνετε κι άλλους συμβιβασμούς. Και άν η δική σας μέση αντέχει δεν αντέχει η μέση ολονών μας. Το να απαξιώνετε ανθρώπους επειδή δεν έχουν την ίδια με σας ελαστική αξιοπρέπεια δεν σας τιμά. Το μήνυμα που γράφτηκε στον τοίχο περί πατριωτών και φασιστών σας πρόσβαλλε πολύ αλλά για πολύ λίγο. Καλό κόλπο, θα’θελα να μάθω πως το κάνετε. Δέχεστε όλους τους ανθρώπους στην πλατεία με τον όρο να σέβονται όλοι όλους όπου κι αν ανήκουν, ότι κι αν πιστεύουν. Αυτόν τον όρο τον γνωρίζουν και οι κατ’επίφαση συναγωνιστές σας -γνωρίζετε σε ποιούς αναφέρομαι –οι οποίοι αρνήθηκαν και μάλιστα με τον σκαιότερο τρόπο αυτό ακριβώς το δικαίωμα μιας μερίδας του κόσμου που μαζευόταν στην πλατεία ;
Τέλος πάντων, εγώ σας εύχομαι καλό αγώνα και μακάρι να βγεί κάτι καλό και από τις δυο πλατείες. Και μη μου απαντήσετε . Αναλώστε τον χρόνο σας σε κάτι πιο εποικοδομητικό, όπως και εγώ το ίδιο άλλωστε.
Δεν θα μπω στην διαδικασία να απολογηθώ για τα πιστεύω μου. Όσοι χρειάζονται μία σημαία για να νοιώθουν την Ελλάδα ας το κάνουν. Όταν ένας άνθρωπος που σε όλη τη διάρκεια της ζωής του απαξίωνε, έφτυνε και δίωκε την Ελληνική Σημαία ξαφνικά γίνεται ο υπερασπιστής της επειδή έχει τις δικές του προσωπικές βλέψεις ή τα δικά τους κόμπλεξ δημιουργεί συνθήκες διχασμού δεν αφορά την δική μου Εθνική συμπεριφορά αλλά τη δική του. Εγώ όταν υπηρέτησα στο στρατό έδωσα έναν όρκο στη σημαία μου και όταν έρθει η ώρα θα τον τηρήσω σαν Έλληνας. Ας ξεχωρίσουμε όμως κάποτε ποιός είναι ο πατριωτης σε αυτή τη χώρα και ποιός ο πατριδοκάπηλος φίλε Δημήτρη. Και εγώ ενώ κάθε βράδυ κοιμάμαι πατριώτης, το πρωί δεν ξυπνάω ούτε φασίστας ούτε πατριδοκάπηλος. Ρωτήστε κάποια από τα άτομα που υποστηρίζονται αν κοιμούνται και ξυπνούν με τον ίδιο τρόπο.
Σε ότι αφορά για το ζήτημα αν προσπάθησαν να σπιλώσουν αυτούς της πλατείας Δημαρχείου με την αποχώρηση τους ρωτήστε τους καλύτερα. Από τον τρόπο με τον οποίο αποχώρησαν χωρίς πρώτα να θέσουν κάποιο ζήτημα ή να ρωτήσουν κανέναν αλλά συναποφασίζοντας 5 άνθρωποι ακριβώς (ούτε ένας παραπάνω), διαλύοντας ότι στήθηκε άρον άρον και αφήνοντας ένα γραπτό μύνημα την άλλη μέρα το πρωί για την αποχώρηση (από κάποιο από τα 5 άτομα) το οποίο για τους παραμένοντες ήταν ίσως όχι προσβλητικό αλλά απαξιωτικό. Αυτά τα λίγα για την μερική έστω αποκατάσταση της αλήθειας.
Δημοσίευση σχολίου