21 Απριλίου 1967
43 χρόνια πέρασαν από εκείνη την μέρα που οι δρόμοι της Αθήνας γέμισαν τανκς. Από την μέρα που κάποιοι παράφρονες κατέλυσαν μία σάπια δημοκρατία για να φέρουν μία "στιγνή" χούντα. Και το μόνο που έχουμε καταφέρει μετά από 36 χρόνια δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα είναι να νοσταλγούμε την εφταετία του Παπαδόπουλου και των συνταγματαρχών.
35 χρόνων δημοκρατία αποδείχτηκε πιό ανίκανη από μία εφταετή χούντα. Και μία εφταετής χούντα έκανε περισσότερα έργα και οφέλησε περισσότερο τον Ελληνικό Λαό από όσο στα 35 χρόνια η Δημοκρατία.
Πόσο οξύμωρο και γελοίο ακούγεται αλήθεια. Τελικά είμαστε μία χώρα τυφλών, κωφών και μουγγών.
Τον Απρίλιο του 1967 συνταγματάρχες κατέβασαν τα τανκς στους δρόμους της Αθήνας και επέβαλαν στρατιωτικό νόμο χαρίζοντας χρέη, δημιουργώντας υποδομές και κάνοντας έργα παντού. Οι παλιότεροι θυμούνται τον Παττακό να γυρνάει με ένα μυστρί στο χέρι και να εγκαινιάζει νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους. Μέχρι γελοιογραφία τον είχαν κάνει.
43 χρόνια μετά οι "δημοκρατική" κυβέρνηση απέσυρε για "λόγους οικονομίας" τα τεθωρακισμένα από τις παρελάσεις και οδηγεί τον Ελληνικό Λαό στην φτώχεια και στην ανέχεια. Η "δημοκρατική" κυβέρνηση αυτού του τόπου φροντίζει ώστε οι βουλευτές και ειδικότερα οι υπουργοί να μην μπαίνουν στη φυλακή για τα σκάνδαλα που προξενούν και ταλανίζουν τον τόπο φέρνοντας την οικονομική κατάσταση των Ελλήνων στη θέση που είναι τώρα, καταστρατηγόντας ακόμα και το Σύνταγμα που αυτοί οι ίδιοι αναθεώρησαν και που στο Άρθρο 4 λέει ότι όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Είμαστε τελικά μία χώρα τυφλών γιατί εθελοτυφλούμε αρνούμενοι να παραδεχτούμε ότι αυτοί που μας κοροϊδεύουν το κάνουν όχι μόνο σε βάρος μας αλλά και με την ανοχή μας αφού τους ψηφίζουμε και τους δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης ενώ ήδη μας έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο ανάξιοι εμπιστοσύνης είναι αλλά και ανίκανοι στο σύνολο τους.
Είμαστε τελικά μία χώρα κωφών ολόκληρη η οικουμένη μας χλευάζει κα εμείς κάνουμε ότι δεν ακούμε. Εϊμαστε σαν τον χαζό που τον έφτυναν και αυτός έλεγε πως βρέχει.
Είμαστε τελικά μία χώρα μουγγών γιατί γίνονται τόσα και όχι μόνο δεν επαναστατούμε αλλά δεν μιλάμε καν. Βολευόμαστε γιατί λέμε ότι ακόμα είμαστε καλά
"Χτύπησαν το σπίτι του γείτονα",
"Εντάξει μωρέ ας πρόσεχε κι αυτός. Ας φρόντιζε να το προστατεύσει"
Όταν όμως χτυπούν το σπίτι του γείτονα και δεν μιλήσουμε θα χτυπήσουν και το δικό μας και τότε δεν θα μιλήσει κανείς και για εμάς.
Ξεπουλάνε τα πάντα και εμείς όπως λέει και το υπέροχο τραγούδι του Κώστα Χατζή λέμε: "Βρε δε βαριέ..... βρε δε βαριέσαι αδερφε!!!"
Και αν αυτό δεν είναι Εθνική Κατάντια ας μου δώσει κάποιος μία καλύτερη περιγραφή η ονομασία για το τι είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου