Οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα θυμίζουν πραγματικά θέατρο του παραλόγου. Αυτά που είδαμε και ακούσαμε σήμερα είναι επιεικώς ανεκδιήγητα και τραγελαφικά και εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε πως βρέχει ενώ μας φτύνουν.
Ποιος το περίμενε πως ο Πωλ Τόμσεν επικεφαλής του ΔΝΤ και μέλος της Τρόικας στην Ελλάδα, θα υποστήριζε τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις και θα έθετε ζήτημα στο ετήσιο συνέδριο του Ελληνο-Αμερικάνικου επιμελητηρίου λέγοντας πως δεν επιτρέπεται και δεν μπορούν να κάνουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, τη στιγμή που η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι έτοιμη και για άλλα μέτρα εναντίον των χαμηλότερων κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων.
Από την άλλη ο Μάκης Βορίδης απειλεί με παραίτηση σε περίπτωση που περάσει το σχέδιο νόμου του Ραγκούση για την απελευθέρωση των ταξί.
Και το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται με τον Παπαδήμο να δηλώνει πως «η Ελλάδα χαιρετίζει τη δημοσιονομική σύγκλιση» συμπληρώνοντας πως η «χώρα στηρίζει την περαιτέρω ενοποίηση» και εμείς αναρωτιόμαστε, ποια ενοποίηση αλήθεια υπήρξε μέχρι τώρα για να υπάρχει και περαιτέρω;
Κάποιοι όταν διορίστηκε η κυβέρνηση του Παπαδήμου ένοιωσαν μεγαλύτερη ασφάλεια. Σήμερα αποδείχτηκε ότι στην κούρσα χρέους της Ελλάδας η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κουτσό άλογο. Το φαβορί αποδείχτηκε «ψόφιο άλογο» για να μιλήσουμε στην γλώσσα του ιπποδρόμου, καθώς οι πολιτικάντηδες του τόπου τζογάρουν ότι μας έχει απομείνει, την υπερηφάνεια μας, καθώς τον Εθνικό μας πλούτο και το μέλλον μας τα έχουν ήδη ξεπουλήσει και με την επόμενη δανειακή σύμβαση απλά ολοκληρώνουν την πώληση.
Και όλος αυτός ο παραλογισμός λαμβάνει μέρος σε μία χρονική περίοδο που η Ευρώπη είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης και όλοι, με πρώτους τους ισχυρούς, κάνουν πράξει το πανάρχαιο ελληνικό ρητό «ο σώζων εαυτόν σωθήτο».
Γιατί πως μπορεί να σωθεί μία Ευρώπη και ένα νόμισμα όταν δεν υπήρξε ποτέ ενοποίηση ούτε πολιτική, ούτε οικονομική στην πραγματικότητα αλλά από την αρχή μπήκαμε σε μία Ευρώπη δύο ταχυτήτων, όπου το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν όχι η αλληλεγγύη αλλά η εκμετάλλευση και ο ανταγωνισμός.
Και ενώ η Ευρώπη καταρρέει, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Παπαδήμος και οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες ζουν στον κόσμο τους και λειτουργούν ως δεύτερη Μαρία Αντουανέτα όπου όταν της είπαν κατά τη Γαλλική Επανάσταση ότι ο λαός δεν έχει να φάει ψωμί είπε το απερίγραπτο «τότε ας φάνε παντεσπάνι».
Δυστυχώς όμως επειδή οι Έλληνες αποδεικνύονται για μία ακόμη φορά πως υπολείπονται της ιστορίας τους, μικροί, αδύναμοι και κιοτήδες περιμένουν να σωθούν από άλλους. Να καταλάβουν οι πολιτικάντηδες ίσως το λάθος τους. Να βρουν έναν ηγέτη, έναν νέο δικτάτορα, έναν νέο εθνάρχη, έναν νέο λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Γιατί με τη νοοτροπία που έχουν οι Έλληνες πάντα πρόβατα θα είναι και πάντα λύκους θα βάζουν να τους φυλάνε!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου