Στις 25 Μαρτίου του 1957 από την Ιταλία, το Βέλγιο, τη Δυτική Γερμανία, το Λουξεμβούργο, τη Γαλλία και την Ολλανδία υπογράφηκε η συνθήκη της Ρώμης και γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα σαν συνέχεια της BENELUΧ ή οποία είχε δημιουργηθεί σαν οικονομική συμμαχία από το Βέλγιο, την Ολλανδία και του Λουξεμβούργο δέκα χρόνια νωρίτερα.
Αρκετά χρόνια μετά προστέθηκαν και άλλα μέλη σε αυτή τη συμμαχία με την Ελλάδα να είναι το δέκατο μέλος της και με τη συνθήκη του Μάαστριχτ αυτή η Οικονομική Κοινότητα εξελίχτηκε στην Ε.Ε που είναι σήμερα.
Τα χρόνια που πέρασαν σηματοδοτήθηκαν από μοιραία λάθη, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να μιλάμε πλέον για την αρχή του τέλους της Ε.Ε. χωρίς περιθώρια διάσωσης της. Σήμερα πλέον και καθώς είμαστε ουσιαστικά στο 2012, και ενώ η Ελλάδα ταλανίζεται από μία τρομερή οικονομική κρίση που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησε με την βοήθεια των κυβερνώντων, εδώ και αρκετά χρόνια, ακολουθεί η Ιταλία όπου δεν ακούγονται πλέον απλά οι τριγμοί της κατάρρευσης αλλά αρχίσαμε να την βλέπουμε ήδη, ενώ η Γαλλία σήμερα ανακοίνωσε πάγωμα μισθών και συντάξεων ακόμα και του προέδρου και των Βουλευτών και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς όπως είπε ο ίδιος ο Σαρκοζί και Γάλλοι αξιωματούχοι, η λέξη χρεωκοπία δεν είναι πλέον μία αόριστη έννοια ακόμη και για τη Γαλλία.
Συμπληρωματικά σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν έλυσαν ακόμα τα δημοσιονομικά τους προβλήματα και συνολικά η Ε.Ε αντιμετωπίζει μία κρίση η οποία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να αντιμετωπισθεί.
Το μεγάλο λάθος φυσικά ήταν η δημιουργία του Ευρώ. Η δημιουργία της Ευρωζώνης, Ένα κοινό νόμισμα σε χώρες που δεν είχαν τίποτα άλλο κοινό. Νομισματική ενοποίηση χωρίς πρώτα να υπάρξει έστω πολιτική.
Ένα κοινό νόμισμα ανάμεσα σε χώρες που είχαν ούτως η άλλως εκ διαμέτρου διαφορετικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Έτσι φτάσαμε σε ένα νόμισμα πολλών ταχυτήτων. Άλλη ισχύς για τα κράτη – μέλη του άξονα (Γαλλία, Γερμανία), άλλη ισχύς για το νότο (Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία), άλλη για την Ελλάδα, άλλη για τη Βουλγαρία, κ.ο.κ.
Ένα κοινό νόμισμα που αντί να οδηγήσει στην ανάπτυξη στο σύνολο της Ε.Ε. οδήγησε στην παγίωση της θέσης της Γερμανίας ως κυρίαρχου του παιχνιδιού, και στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική υποδούλωση ουσιαστικά των άλλων χωρών.
Έτσι οδηγηθήκαμε στην αρχή του τέλους. Και είναι μοιραίο πως όσα μέτρα και αν πάρουν οι Ιταλοί, οι Γάλλοι, ακόμα και οι Γερμανοί (των οποίων η κρίση θα γίνει εμφανής στους επόμενους 6-8 μήνες το αργότερο), η κρίση θα βαθαίνει επειδή πλέον δεν ελέγχουν τα κράτη και τις οικονομίες τους οι κυβερνήσεις όπως παλιά αλλά οι αγορές. Αυτές πλέον δημιουργούν το χρήμα, αυτές το διακινούν και αυτές το ελέγχουν. Τόσο απλά είναι τα πράγματα και με τόσο απλά λόγια εξηγούνται.
Σε δύο χρόνια από σήμερα δεν θα υπάρχει πλέον Ε.Ε., δεν θα υπάρχει Ευρωζώνη, ούτε Eurogroup. Αυτό είναι το τέλος ενός ονείρου. Ενός ονείρου που στην πορεία έγινε εφιάλτης!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου