ΕΞΕΓΕΡΣΗ Ή ΑΝΥΠΑΚΟΗ;

            

            Σε μία κοινωνία όπου το πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό σύστημα είναι σάπιο δύο λύσεις υπάρχουν μόνο για να καταλυθεί. Ή εξέγερση ή ανυπακοή.

            Και είναι πιθανό να αναλογιστούν κάποιοι «μα αφού το σύστημα είναι σάπιο δεν είναι έτοιμο μοιραία να καταρρεύσει και από μόνο του»;  Δυστυχώς η σαπίλα εξαπλώνεται, παρασύρει ότι βρει, κάνει μεταστάσεις και τελικά επικρατεί καταστρέφοντας στο τέλος ακόμα και τα πιο υγιή τμήματα της κοινωνίας. Κάτι όπως τη γάγγραινα για παράδειγμα.

            Έτσι και πάλι οι δύο λύσεις που μας απομένουν είναι ή Εξέγερση ή Ανυπακοή.

            Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανυπακοή είναι ο ιδανικότερος τρόπος ανατροπής ενός συστήματος γιατί:

            Αν ξαφνικά αποφασίσουμε δύο εκατομμύρια ενεργοί Έλληνες να μην :

1.    Πληρώνουμε τις ΔΕΚΟ,

2.    Κάνουμε φορολογικές δηλώσεις,

3.    Πληρώνουμε τα Τέλη Κυκλοφορίας,

4.    Αποδίδουμε το ΦΠΑ,

5.    Βλέπουμε ειδήσεις στα ΜΜΕ,

6.    Να πετάξουμε τις πολιτικές μας ταυτότητες μπροστά από τα Δημαρχεία στις επαρχιακές πόλεις και μπροστά από τη Βουλή στην Αθήνα αποποιούμενοι την υποχρέωση μας (και όχι δικαίωμα πλέον) όπως έχει καταντήσει .

7.    Συμμετέχουμε σε καμία εκδήλωση που οργανώνει η πολιτεία ή όποιου βαθμού Τοπική Αυτοδιοίκηση,

8.    Κάνουμε αγορές από πολυεθνικές εταιρείες αλλά από τοπικές μόνο επιχειρήσεις και μόνο στο πλαίσιο των αναγκών μας,

9.    Χρησιμοποιούμε το αυτοκίνητο μας παρά μόνο αν είναι ανάγκη έτσι ώστε να μειώσουμε την κατανάλωση και κατ’ επέκταση την αγορά καυσίμων

10. Χρησιμοποιούμε το νόμισμα που αυτοί μας έχουν ορίσει αλλά να βγάλουμε ένα δικό μας ανταλλακτικό για να μπορούμε να συναλλασσόμαστε μεταξύ μας χωρίς το κράτος να έχει κανένα έσοδο.

Αν μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα αυτά ειρηνικά και ήσυχα αν όχι σε λίγες μόνο ημέρες, σε ελάχιστες εβδομάδες θα είχε καταρρεύσει και αυτοί που κυβερνούν δεν θα υπήρχαν.

Επειδή αυτοί που κυβερνούν και μας εξαπατούν διαρκώς, τη δύναμη τους την παίρνουν από εμάς μόνο και αυτό γιατί εμείς τους τη δίνουμε με την ανοχή μας ή και την υποστήριξη μας ακόμα.

Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε ενδεχομένως να έχουμε τόση σύμπνοια ώστε να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την άμεση, πλήρη και συντονισμένη ανυπακοή για να τους εξαφανίσουμε τελικά.

Έτσι η αλήθεια είναι πως η μόνη λύση που απομένει είναι η εξέγερση χωρίς να αποκλείει η μία λύση την άλλη.

Επειδή για την εξέγερση, για τη βίαιη ρήξη στους δρόμους και στις πλατείες δεν χρειάζεται αυτή η μαζικότητα. Λίγοι τρελοί χρειάζονται και αυτοί υπάρχουν

Στα γεγονότα που συνέβησαν στην απεργία της 29^ης Ιουνίου στην Πλατεία Συντάγματος, οι χουντικές δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος επικράτησαν όχι επειδή είχαν τα χημικά ή ήταν εξοπλισμένοι, αλλά επειδή οι Αγανακτισμένοι είναι ακόμα και τώρα πεπεισμένοι πως με την ειρηνική διαμαρτυρία θα πετύχουν κάποια πράγματα. Ίσως να περιμένουν να έχει και μεγαλύτερη μαζικότητα το κίνημα.

Αν στις τάξεις των αγανακτισμένων υπήρχαν 2-3 με οργανωτικές δεξιότητες και στρατηγικά και συντονισμένα εξαπέλυαν αντεπίθεση στα ΜΑΤ, σήμερα δεν θα υπήρχαν ΜΑΤ και δεν θα υπήρχε κυβέρνηση.

Βέβαια θα θρηνούσαμε θύματα. Όμως σε ποια επανάσταση δεν θρηνείς; Ποια εξέγερση δεν έχει σαν τίμημα το αίμα. Πότε στην ιστορία του κόσμου τα Δέντρα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας δεν ποτίστηκαν με αίμα. Και όσο πιο πολύ αίμα χύνεται στις ρίζες τους και τα ποτίζει τόσο ποιο γερά και θεριεμένα γίνονται.

Καιρός να ξυπνήσουμε Έλληνες και καιρός να δράσουμε.

ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ Ή ΜΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΙΑ ΚΑΙ Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ.

ΕΝΟΧΟΙ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ