Εκδικάζεται αυτές τις μέρες από 21 μέχρι 31 Μαρτίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η προσφυγή των Σκοπίων τα οποία μας κατηγορούν ότι παραβιάσαμε την Ενδιάμεση Συμφωνία και συγκεκριμένα το άρθρο 11 το οποίο προέβλεπε η Ελλάδα να μην εμποδίσει την ένταξη των Σκοπίων σε Διεθνής Οργανισμούς.
Και από την άλλη ξανάρχονται στην επιφάνεια δηλώσεις τους Πάγκαλου να λέγονται τα Σκόπια όπως θέλουν.
Η μόνη αλήθεια είναι ότι ζούμε σε μία χώρα που την κυβερνούν προδότες και αυτό δεν αφορά μόνο την κυβερνητική παράταξη αλλά και στην αντιπολίτευση.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και η κόρη του ξεπούλησαν πρώτη το ζήτημα της Μακεδονίας όταν ενώ ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον ήταν έτοιμος - και μετά από ενέργειες της ομογένειας και του τότε στενού συνεργάτη του προέδρου Τζώρτζ Στεφανόπουλου – να βγάλει διάγγελμα λέγοντας ότι κανένας δεν μπορεί να καπηλευτεί την Ελληνική Ιστορία και πως κάποια ζητήματα όπως το όνομα της Μακεδονίας είναι αδιαπραγμάτευτα, ο Μητσοτάκης και η κόρη του αναγνώρισαν τα Σκόπια μετά από μυστικές διαβουλεύσεις σαν Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και είχε το θράσος να πει ότι σε δέκα χρόνια οι Έλληνες θα έχουν ξεχάσει το θέμα.
Η κυβερνήσεις Σημίτη συνέχισαν στη γραμμή Μητσοτάκη και αντί να λύσουν ένα πρόβλημα απλά το διατηρούσαν μέχρι να μπορέσουν να πετάξουν το μπαλάκι και πάλι στη Νέα Δημοκρατία ξέροντας ότι κάποια στιγμή θα χάσουν της εκλογές και θα κυβερνήσει ο Καραμανλής. Άλλωστε πόσα εδάφη να δώσουν και αυτοί. Έδωσαν τα Ίμια και για όσους δεν θυμούνται οδήγησαν στο γεγονός να θεωρείτε γκρίζα ζώνη και η Γαύδος. Παρέδωσαν τον Οτσαλάν, ο Γιωργάκης χόρευε ζεϊμπέκικο μπροστά στον τότε υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας τον φίλο του Ισμαήλ Τζεμ. Δεν προλάβαιναν για άλλες προδοσίες οι άνθρωποι άλλωστε.
Η κυβέρνηση Καραμανλή οδήγησε την Ελλάδα στην Συνδιάσκεψη Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 και με την απειλή του βέτο τελικά όλα τα κράτη αποφάσισαν ομόφωνα να μην ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Και αυτό μας το παρουσίασαν σαν τεράστια διπλωματική επιτυχία. Και εμείς οι αφελείς και ηλίθιοι Έλληνες το δεχτήκαμε αμέσως. Και χειροκροτήσαμε. Για ποιο λόγο αλήθεια, ενώ το μόνο που κατάφερε η Ελλάδα τότε ήταν να εξασφαλίσει απλά μία παράταση αφού ουσιαστική λύση με δεδομένη την αδιαλλαξία των Σκοπίων δεν υπήρχε;
Σε ότι αφορά την κυβέρνηση του ΓΑΠ, είχαμε δει προεκλογικά τον υπουργό Υγείας κο Λοβέρδο να μιλά για επιστροφές περιουσιών στους «σλαβόφωνους Μακεδόνες», είδαμε όπως προείπαμε τον Πάγκαλο να λέει ότι μπορούν τα Σκόπια να λέγονται όπως θέλουν, είδαμε τον Σηφουνάκη να θέλει μανιωδώς (γιατί άραγε) να καταργήσει το σταυρό από τη σημαία.
Όλα αυτά τα χρόνια αυτές οι κυβερνήσεις τι έκαναν για τη Μακεδονία εκτός από το να οδηγήσουν το πλουσιότερο διοικητικό διαμέρισμα της χώρας σε μαρασμό;
Τι έκαναν σε διεθνές και σε διπλωματικό επίπεδο για να υποστηρίξουν την Ελληνικότητα της Μακεδονίας; Απολύτως τίποτα. Κατάφεραν με την αδράνεια τους τα Σκόπια να πετύχουν την αναγνώριση τους σαν κράτος με την ονομασία «Μακεδονία» από τα 2/3 των μελών κρατών των Ηνωμένων Εθνών.
Και με αυτό το χαρτί μας οδήγησαν στο δικαστήριο της Χάγης αφού αναγνωρισμένα πλέον από αυτών των αριθμό κρατών έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν και να επιτύχουν να αποκαλούνται «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Ούτε «Νέα», ούτε «Βόρεια», ούτε «του Βαρδάρη».
Άλλωστε ποτέ δεν ήταν πραγματικός σκοπός ούτε των κυβερνώντων την Ελλάδα αλλά σίγουρα και ούτε των Σκοπιανών για σύνθετη ονομασία αλλά πάντα ο σκοπός ήταν να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια.
Και όλα αυτά γιατί;
Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Μήπως επειδή σκοπός είναι ο διαμελισμός της Ελλάδας σε μικρά κρατίδια τα οποία θα ελέγχονται καλύτερα στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της Εθνικής και Οικονομικής Υποδούλωσης έτσι ώστε να μην μπορούν να αντιδράσουν;
Μήπως το σχέδιο Καλλικράτης σκοπό έχει αυτόν τον διαμελισμό της χώρας και γι αυτό εφαρμόστηκε χωρίς καν να έχουν οριστεί οι αρμοδιότητες των Περιφερειών και των διευρυμένων Δήμων αλλά και χωρίς να υπάρχουν καν οι προϋποθέσεις για μία τόσο μεγάλη Διοικητική Μεταρρύθμιση;
Μεθαύριο γιορτάζουμε την Εθνική Επέτειο των 190 χρόνων από την Εθνική Παλιγγενεσία απέναντι σε μία πανίσχυρη τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θα νοιώσουμε για μία ακόμα φορά υπερήφανοι βλέποντας τα παιδιά μας να παρελαύνουν, θα δούμε ίσως και κάποια ταινία με θέμα την επανάσταση θα φάμε και τον Μπακαλιάρο μας και εκεί θα τελειώσει η ημέρα εκείνη.
Και θα αναρωτιόμαστε κάποιοι ποιοι θα είναι αυτοί που τελικά θα καταδικάσουν και θα εκτελέσουν τους πολιτικούς μας για εσχάτη προδοσία και ποιοι αυτοί που θα μας γλιτώσουν από τον Εθνικό Αφανισμό και από την συγχώνευση μας με όλους αυτούς που εποφθαλμιούν την χώρα μας και την Ιστορία της.
Γιατί εμείς δεν μπορούμε. Καλά είμαστε στον καναπέ. Ποιος σηκώνεται τώρα. Άντε μωρέ εμείς θα σώσουμε την Ελλάδα. Ας την σώσουν οι άλλοι. Την δική μου οικογένεια θα πειράξουν; ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ….. ΠΟΥ ΝΑ ΣΗΚΩΝΟΜΑΙ ΤΩΡΑ!!!!!!
Το ζήτημα όμως θα πρέπει να είναι μόνο ένα ότι;
Η Μακεδονία είναι μία, Ελληνική και αδιαπραγμάτευτη. Και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουν τόσο οι κυβερνώντες τη χώρα όσο και οι γείτονες. Και εμείς οι Έλληνες δεν θα αφήσουμε κανέναν Γυφτοσκοπιανό ούτε να συλήσει ούτε να καπηλευτεί την Μακεδονία σαν έννοια, σαν ιστορία και σαν γη.
Και αν ακόμα προχωρήσουν στα σχέδια τους θα υπάρξουν κάποιοι που θα ζήσουν και θα πεθάνουν για να είναι η Μακεδονία πάντα μία και μόνο Ελληνική!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου