"Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Κάποτε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε κάνει σύνθημα του ΠΑΣΟΚ αλλά και όλων των Ελλήνων το «Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ».

Αλήθεια πόσα χρόνια πέρασαν από τότε; Τριάντα ένα χρόνια. Είναι τόσα πολλά; Τόσο εύκολα μπορεί να ξεχνάει ο Ελληνικός Λαός και να δέχεται το ξεπούλημα της πατρίδας του από αυτούς που κυβερνούν την χώρα και που κανονικά θα έπρεπε να κατηγορηθούν και να καταδικαστούν για προδοσία;

Και το χειρότερο είναι ότι μάλλον θα τα καταφέρουν να ξεπουλήσουν την Ελλάδα αφού ο Έλληνας όχι μόνο δεν αντιδρά αλλά πιστεύει και κάποιους επιτήδειους που υπόγεια και ύπουλα προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα ότι με την εκμετάλευση της Δημόσιας Περιουσίας θα μπορούσαμε να μαζέψουμε τα 50 δις μεχρι το 2015. Επειδή για τα 50 δις γίνεται όλη αυτή η «αγοραπωλησία».

Δηλαδή αν η κυβέρνηση προβεί σε πώληση Δημόσιας περιουσίας θα βγάλει 50 δις ευρώ, για να καλύψει στην ουσία ταμειακές ανάγκες, το χρέος θα είναι εκτιναγμένο στα 450 δις και το έλλειμα απλά θα έχει μειωθεί. Με λίγα λόγια πολύς λόγος για το τίποτα!!!!!

Βέβαια θα μπορούσε η κυβέρνηση να πουλήσει δημόσια περιουσία και με αυτή την αγοραπωλησία να καλύψει και το έλλειμα και το χρέος. Και μετά; Απλά δεν θα υπήρχε Ελλάδα, ή θα υπήρχε σαν ένα κέντρο παραθέρισης τσιφλίκι των Ευρωπαίων εταίρων μας και του ΔΝΤ. Κι εμείς κολίγοι στο δικό μας βιός.

Φυσικά και στην πρώτη περίπτωση πάλι εκεί καταλήγουμε. Και είναι χρόνια τώρα που όσοι ξέρουν και μήνες που κάποιοι που δεν ήξεραν το μάθανε ότι η Ελλάδα έχει άπειρο πλούτο ανεκμετάλευτο, πετρέλαιο, χρυσός, ορυκτά, χαλκός, ουράνιο, αλλά και τουρισμός που τον έχουν καταρρακώσει οι κυβερνώντες τα τελευταία χρόνια, και πλούσια αγροτική παραγωγή τόσο στην Γεωργία όσο και στην Κτηνοτροφία.

Γιατί δεν κάνετε κάτι με τον πλούτο της Ελλάδας κύριοι; Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να ξεπουληθεί η χώρα μου; Είναι μία απορία που ακούγεται ως ακαδημαϊκή αλλά όλοι περιμένουν να ακούσουν μία ικανοποιητική απάντηση. Μία απάντηση που δεν υπάρχει.

Και τι θα κάνουμε εμείς σαν Έλληνες; Αν αρχίσουν να ξεπουλάνε την χώρα για την οποία είμαστε περήφανοι για τους αγώνες της για Ελευθερία, αν αρχίσουν να μας ξανακάνουν ραγιάδες οι ίδιοι μας οι κυβερνώντες, τότε τι πρέπει να κάνουμε εμείς; Ποια πρέπει να είναι η θέση μας; Να βγούμε στους δρομους ; Κάποιοι το κάνουν και πλέον οι διαδηλωτές χαρακτηρίζονται τρομοκράτες.

Αυτή είναι η Δημοκρατία την οποία θέλαμε όταν έπεφτε η χούντα των συνταγματαρχών; Αυτή είναι η Δημοκρατία που επιδιώκαμε όταν κάναμε το δημοψήφισμα για το Πολιτειακό και εξοστρακίσαμε μονιμα τον Βασιλιά;

Δεν νοσταλγεί κανείς ούτε χούντες σε αυτόν τον τόπο ούτε Βασιλείες. Όμως αλήθεια μία τέτοια Δημοκρατία ποιος την θέλει; Μία δημοκρατία σάπια, με σαθρές βάσεις που την βιάζουν κάθε μέρα αδίστακτα οι πολιτικάντηδες αυτής της χώρας; Μία Δημοκρατία που την απομυζούν γραμματείς και συνδικαλιστές που αντί να υπηρετούν αυτούς που εκπροσωπούν, υπηρετούν τους πολιτικούς τους προϊστάμενους.

Και το ερώτημα παραμένει. Πως μπορούμε να αντιδράσουμε;

Και η απάντηση είναι μία. Πλέον μόνο με ένοπλη επανάσταση.

Μία λαική επανάσταση σαν αυτήν στην Αίγυπτο. Σαν αυτήν παλιότερα στην Αργεντινή. Αλλά να μην επιτρέψουμε κανέναν από τους πολιτικάντηδες ηγέτες να αναλάβει την εξουσία. Το πώς θα γίνει αυτό ίσως μας φαίνεται μακρύ και δύσκολο, αν ανάψει όμως το φυτίλι κι όταν η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη τότε θα εμφανιστεί και η λυση.

Κάθε άλλη περίπτωση ανθρώπων που λένε «να βρεθεί πρώτα ένα ηγέτης» ή «άντε και βγήκαμε στους δρόμους και μετά τι θα γίνει;», είναι απλά δικαιολογίες και παραπέμπουν στη γνωστή παροιμία «όποιος βαριέται να ζυμώσει….»