Που Είναι οι Αγανακτισμένοι Έλληνες;

Σε λίγες ημέρες θα κλείσει ένας χρόνος από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να βγαίνουν στις πλατείες εκδηλώνοντας την αγανάκτηση τους απέναντι σε μία ανάλγητη και προδοτική κυβέρνηση, απέναντι σε μία ανάλγητη Ευρώπη, απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα,  με αποκορύφωση την 25^η Μαΐου όπου και έγινε η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες των πόλεων της χώρας.

            Το μόνο που έμεινε πλέον να θυμίζει εκείνο το κίνημα, κάποιες σελίδες στο διαδίκτυο και ειδικά στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, όπου μόνος λόγος ύπαρξης φαίνεται να είναι  οι δημοσιεύσεις κάποιων blogs και η παρουσία κάποιων τελευταίων «ρομαντικών» που πιστεύουν ακόμα στο κίνημα.

            Οι αγανακτισμένοι πλέον αντικαταστάθηκαν από κάποια εξαμβλώματα που εκμεταλλεύτηκαν όλο αυτό το κίνημα. Κάποιους ανθρώπους που αποφάσισαν να μεταλλάξουν όλο αυτό το κίνημα και να το κάνουν γαϊτανάκι.

            Έτσι είδαμε μέσα από το κίνημα να πετάγονται διάφορες ομάδες, πολιτικές κυρίως, που αποφάσισαν να λειτουργήσουν σαν σύγχρονοι ξερόλες μεσσίες, βοηθώντας κάποιους ανθρώπους –συμπολίτες με απώτερο σκοπό να αναδειχθούν για δικό τους όφελος και  με σκοπό την αυτοπροβολή.

            Γιατί άραγε ο κόσμος έφυγε από τις πλατείες όμως;

            Μήπως έπαψε να είναι αγανακτισμένος; Μήπως η κυβέρνηση Παπαδήμου έδωσε πράγματι ελπίδα στον τόπο και τους πολίτες; Μήπως ενόψει των εκλογών ο λαός πιστεύει ότι κάτι θα αλλάξει και ελπίζει; Μήπως τελικά δεν τον νοιάζει;

            Ή μήπως τελικά ο κόσμος φοβάται περισσότερο τους σωτήρες που δεν γνωρίζει από τους απατεώνες που τον κυβερνούν τόσα χρόνια αλλά τους γνωρίζει;

            Το ζητούμενο όμως είναι ότι οι Αγανακτισμένοι πρέπει να επαναδραστηριοποιηθούν. Αλλά σαν το αυθόρμητο εκείνο κίνημα που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.  Να επαναδραστηριοποιηθούν οι πολίτες και όλους αυτούς που αποφάσισαν ότι το κίνημα χρειάζεται πολιτική ταυτότητα και θέλησαν να το καπηλευτούν να τους παραγκωνίσουν.

            Πρέπει να δείξουμε στον κόσμο ότι το κίνημα των Αγανακτισμένων δεν ήταν κίνημα σωτήρων αλλά κίνημα πολιτών. Δεν ήταν κίνημα που είχε και έβγαζε ηγέτες αλλά κίνημα συλλογικότητας και αποκατάστασης της Δημοκρατίας.

            Οι εποχές των ηγετών έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πρέπει πλέον να φέρουμε την εποχή των πολιτών. Και αυτό μόνο μέσα από τους ίδιους τους πολίτες μπορεί να γίνει.

            Αν κάποιοι πιστεύουν ότι οι εκλογές είναι λύση, θα δουν πόσο λάθος κάνουν την επομένη κιόλας των εκλογών.  Οι εκλογές ήταν μία μικρή νίκη καθώς ανέτρεψαν κάποια πολιτικά δεδομένα. Όμως είναι μία πύρρειος νίκη χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα.

            Αυτός ο αγώνας μόνο με ένα τρόπο μπορεί να τελειώσει. Με ανατροπή του πολιτικού συστήματος. Με ριζική αλλαγή του. Με την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Μίας δημοκρατίας που θα είναι όπως ορίστηκε να λειτουργεί μία δημοκρατία. Συμμετοχικά, από όλους και με όλους.

            Όμως για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο χρειάζονται οι πολίτες. Οι αγανακτισμένοι πολίτες. Και το ερώτημα παραμένει.

Που Είναι οι Αγανακτισμένοι;