7 Μαΐου: Η Ελλάδα στο Απόσπασμα!!!!

Δύο μόλις εβδομάδες έμειναν για τις Εθνικές εκλογές της 6^ης Μαΐου, πάνω στις οποίες όλοι οι Έλληνες έχουν εναποθέσει την τελευταία ελπίδα για την σωτηρία της Ελλάδας.

            Τι είναι αυτό όμως που θα οδηγήσει τους Έλληνες στην κάλπη να ψηφίσουν κάποιο κόμμα; Τι προσμένουν; Και πέρα από την προσμονή των Ελλήνων ποιες πραγματικά προοπτικές υπάρχουν;

            Κάποιοι φίλοι του ευρώ, κάποιοι άλλοι νοσταλγοί της δραχμής, κάποιοι επιθυμούν και έξοδο πέρα από την Ευρωζώνη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι όμως οραματίζονται κάτι καλύτερο.

            Μπορούμε όμως να μείνουμε στην Ευρωζώνη καταγγέλλοντας το μνημόνιο; Μήπως η ίδια η Ευρωζώνη είναι καταδικασμένη με διάλυση τελικά καθώς η κρίση άρχισε πλέον να χτυπάει και τον Ευρωπαϊκό Βορρά;

            Το ζήτημα όμως δεν είναι ευρώ η δραχμή, ούτε καν Ευρωπαϊκή Ένωση ή έξω από αυτήν. Ας ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας, το μυαλό μας και ας καταλάβουμε πως είτε είμαστε στο ευρώ  είτε στη δραχμή, είτε στην Ε.Ε είτε έξω από αυτήν, όσο λειτουργούμε με αυτό το πολιτικό σύστημα και όσο υπάρχουν οι ίδιοι πολιτικοί μέσα στη Βουλή να μας κυβερνούν ποτέ δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε.

            Στην προεκλογική περίοδο που ξεκίνησε ακούμε διάφορα πράγματα από κόμματα και υποψηφίους. Λόγια που σκοπό έχουν για μία ακόμη φορά να μπερδέψουν και να παραπλανήσουν τους πολίτες, τους εκλογείς, τα πρόβατα..

            Το ΠΑΣΟΚ ζητά συγνώμη (κάτι με τη συγνώμη και τα γαϊδούρια ή το φιλότιμο τους λέει κάτι;), η ΝΔ έχει βρει την λύση για την ανάπτυξη αλλά μέσα από τον δρόμο ενός μνημονίου που βαθαίνει την ύφεση (μάλλον ο Σαμαράς μετά την Βοστώνη πήγε στο Χόγκουραρτς και μαθήτευσε μαζί με τον Χάρρυ Πόττερ που σημειωτέον του μοιάζει και λίγο θαρρώ), η ΔΗΜ.ΑΡ, δεν ψήφισε το μνημόνιο αλλά παρόλο που θεωρεί ότι μας δεσμεύει καλεί τον κόσμο σε αντιμνημονιακή ψήφο (ληγμένα χάπια μάλλον δεν εξηγείται αλλοιώς), ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σειρά του ενώ είναι αντιμνημονιακός πιστεύει ότι πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο (αναγνωρίζουμε δηλαδή κάθε χρέος, δεχόμαστε την δανειακή σύμβαση αλλά δεν δεχόμαστε τα μέτρα που μας επιβάλλουν), για την Ντόρα δεν μπορούμε να πούμε τίποτα καθώς απορεί γιατί είμαστε ακόμα ένα ανεξάρτητο Έθνος ενώ αυτή έκανε ότι μπορούσε για να είμαστε υπόδουλοι καθώς όχι μόνο επιθυμεί το μνημόνιο αλλά άμεση επιβολή όλων των μέτρων (μην πεθάνουν σιγά – σιγά σου λέει οι Έλληνες, καλύτερα με την μία. Πάνω από όλα φιλεύσπλαχνη) και σε ότι αφορά τον Καρατζαφέρη δεν μπορούμε να πούμε τίποτα καθώς έχει καταντήσει σαν τις γελοιογραφίες που κυκλοφορούν πλέον μόνο στα περιοδικά με σταυρόλεξα. Εκείνες που η λεζάντα γράφει απλά «Χωρίς Λόγια»!!!!

            Και ενώ η Ελλάδα περνάει την χειρότερη οικονομική, κοινωνική και εθνική κρίση στην ιστορία της.

            Και ενώ αυτοί είναι που απειλούν την Ελλάδα με τον κίνδυνο της χρεοκοπίας, ξοδεύουν εκατομμύρια εκατομμυρίων για την προεκλογική τους προβολή από τα ΜΜΕ.

            Και την επομένη των εκλογών όλα δείχνουν μία κυβέρνηση συνεργασίας πλέον καθώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει αυτοδυναμία. Αλλά στα θέματα συνεργασίας γεννώνται ζητήματα.

            Πως γίνεται ο «αντιμνημονιακός» Τσίπρας να ζητά συνεργασία με τον Φώτη Κουβέλη που δηλώνει επίσημα ότι το μνημόνιο μας δεσμεύει και πρέπει να το τηρήσουμε;

            Είναι τυχαίο που ο Κουβέλης συζητά συνεργασία με ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ;

            Τι θα κάνει ο Σαμαράς αν έχει 110 έδρες στις 7 Μαΐου και οι δανειστές του πούνε να μην σκεφτεί για δεύτερη προσφυγή στις κάλπες;

            Η Ελλάδα στις 7 Μαΐου θα βρίσκεται στο εκτελεστικό απόσπασμα και εμείς θα κληθούμε να αποφασίσουμε ποιος θα είναι ο δήμιος της καθώς σε αυτές τις εκλογές συμβαίνει το μεγαλύτερο πολιτικό παράδοξο όλων των εκλογικών αναμετρήσεων!!!!